ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2011

Μέ κατάνυξιν, ἀλλά καί λαμπρότητα, βοηθοῦντος καί τοῦ πολύ καλοῦ καιροῦ, ἑωρτάσθηκαν ὑπό τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τήν Πέμπτην 6ην/19ην Ἰανουαρίου τ.ἔ. 2011 τά Ἅγια Θεοφάνεια.

ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗΝ -

ΚΑΤΑΔΥΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ ΜΟΡΝΟΥ

Εἰς τήν περιοχήν τῆς Ἀττικῆς ἐπίκεντρον τοῦ ἑορτασμοῦ διά πέμπτον συνεχές ἔτος ἦτο ὁ Ἱερός Ναός Παναγίας Σουμελᾶ - Ἀθηνιωτίσσης Ἀχαρνῶν, ὅπου ὁ Σεβ. Μητροπ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. ΚΗΡΥΚΟΣ προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας καί τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, βοηθούμενος ὑπό τοῦ πολιοῦ Πρωθιερέως π. Θωμᾶ Κοντογιάννη καί τοῦ Ἱερέως π. Ἀνδρέου Σίντνιεβ. Μετά τήν Εὐαγγελικήν περικοπήν τόν θεῖον λόγον ἐκήρυξεν ὁ Σεβ/τος κ. Κήρυκος. Διά τόν Μέγαν Ἁγιασμόν ἐχρησιμοποιήθη παλαιός Ρωσικός Ἱερατικός Σταυρός, προερχόμενος ἀπό τήν μαρτυρικήν Ἐκκλησίαν τῶν Κατακομβῶν, ἐξετέθη δέ εἰς προσκύνησιν καί ἀπότμημα τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, «ἐπειδή οὖτος ὑπηρέτησεν εἰς τό Μυστήριον τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου" (φωτό).
Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ἐσχηματίσθη πομπή – προηγουμένων τῶν σημαιῶν, τῶν λαβάρων καί τῶν ἑξαπτερύγων τῶν Ναῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως (ἁγ. Δημητρίου Ἀχαρνῶν, Παν. Σουμελᾶ Ἀχαρνῶν, ἁγ. Αἰκατερίνης Κορωπίου καί ἁγ. Σπυρίδωνος Καρέα), ἑπομένων τῆς Εἰκόνος τῆς Βαπτίσεως, τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εὐπρεπισμένου ἐπί δίσκου καί τοῦ Λειψάνου τοῦ Τιμίου Πρόδρόμου - ἡ ὁποία κατηυθύνθη εἰς τήν συνοικίαν ἁγ. Ἰωάννου Ρώσου, ὅπου (περί ὥραν 11ην π. μ.) ἔγινε ὁ Ἁγιασμός τῶν Ὑδάτων καί ἡ Κατάδυσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τό Κανάλι τοῦ Μόρνου, ἀπ’ ὁπου ὑδρεύεται ὁλόκληρος ἡ Ἀττική.
Τῆς λιτανευτικῆς πομπής ἡγήθηκε ὁ Σεβ/τος κ. Κήρυκος, συμπαραστατούμενος ὑπό τῶν Αἰδ/των Ἱερέων π. Θωμᾶ καί π. Ἀνδρέου καί τῶν Ὁσιωτάτων Μοναχῶν π. Βαρνάβα, π. Ἀβραμίου, π. Ναυκρατίου, π. Κυρίλλου καί π. Λουκᾶ, ἀκολουθούντων δεκάδων εὐσεβῶν Ὀρθοδόξων ἀπό ὅλας τάς περιοχάς τῆς Ἀττικῆς.
Χαρακτηριστική ἦτο ἡ συμμετοχή τοῦ παρακειμένου τοῦ Ἱ. Ν. Παναγίας Σουμελᾶ 24ου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἀχαρνῶν, τοῦ ὁποίου ἡ Στ’ Τάξις συμμετεῖχε εἰς τήν πομπήν, μέ ἐπικεφαλῆς τήν Σημαῖα τοῦ Σχολείου, τήν Διευθύντρια κ. Ἀναστασία Κατσαφάρου καί τούς Διδασκάλους κ. Δημ. Κανελλόπουλο καί δ. Ἰουλία Σιγιάννη.
Μετά τήν τελετήν ἡ πομπή μέ τήν ἰδίαν τάξιν ἐπέστρεψε εἰς τόν Ναόν. Εἰς τήν συνέχειαν καί μετά τήν Ἀπόλυσιν παρατέθηκε ἑορταστική τράπεζα εἰς τό Ἀρχονταρίκι τοῦ παρακειμένου Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Παναγίας Παραμυθίας.
Κατά τήν κατάδυσιν ὁ Γραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως κ. Ἀντ. Μάρκου, ἀνέγνωσε τό ἀκόλουθον μήνυμα τοῦ Σεβ/του κ. Κηρύκου:

ΕΟΡΤΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ
ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ 2011
«Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τά ὀπίσω»

Αἰδεσιμώτατοι καί Ὁσιώτατοι Πατέρες, Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
Ἡ ποιητικώτατη προφητική αὐτή φράσις τῶν Ψαλμῶν, ἔχει ἕνα μεγάλο πνευματικό βάθος. Διά τήν κατανοήσίν της θά χρησιμοποιήσωμεν ὡς ὁδηγόν τόν μεγάλον Πατέρα καί Διδάσκαλον τῆς Ἐκκλησίας, τόν ἅγ. Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον καί αὐτό θά εἶναι τό σημερινό ἑόρτιο μηνυμά μας.
Λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, ὅτι ὁ ποταμός Ἰορδάνης, γνωστής εἰς τήν Ἁγίαν Γραφήν διά τά πολλά θαύματα τά ὁποῖα ἐπετελέσθησαν ἐκεῖ καί ἀπό τήν Βάπτισιν τοῦ Κυρίου, προέρχεται ἀπό δύο πηγάς. Ἡ μία πηγή λέγεται Ἰόρ καί ἡ ἄλλη Δάν. Τά δύο μικρά αὐτά ποτάμια ἑνώνονται σέ κάποιο σημεῖο καί σχηματίζουν τόν ποταμόν Ἰορδάνην, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ διασχίσει τήν ὁμώνυμον κοιλάδα, χύνεται εἰς τήν Νεκράν Θάλασσαν. Κατά τόν Ἱερό Πατέρα ἡ ἀλληγορία τοῦ θέματος εἶναι βαθεία καί θεολογική.
Ὁ ποταμός Ἰορδάνης εἶναι τύπος τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Οἱ δύο πηγές συμβολίζουν τούς δύο Προπάτορες, τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔαν, ἀπό τούς ὁποίους ἀνέβλυσε – προῆλθε τό ἀνθρώπινον γένος. Καί τό γένος αὐτό πρός τά πού πήγαινε, μετά τήν πτώσιν; Πρός τήν νέκρωσιν καί τόν θάνατον, ὅπως ὁ Ἰορδάνης πήγαινε (καί πηγαίνει) πρός τήν Νεκράν Θάλασσαν!
Ἦλθε ὅμως ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἠγάπησε καί συμπόνεσε τήν ἀνθρωπότητα, ἔγινε ἄνθρωπος, δίδαξε τήν ἀλήθεια, θαυματούργησε, ἀνέβηκε εἰς τόν σταυρόν καί κατήργησε ἐπί τοῦ σταυροῦ τόν θάνατο, διά τοῦ ἰδικοῦ Του θανάτου. Ἔτσι ἐχάρισε εἰς τούς ἀνθρώπους τήν ζωήν, τούς ἔστρεψε πρός τά ὀπίσω, τούς ἔκαμε νά μήν τρέχουν πλέον πρός τήν νέκρωσιν, ἀλλά πρός τήν ζωήν καί τήν ἀθανασίαν. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος διά τόν ὁποῖον ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθημεν, εἰς τόν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν…Ὁ παλαιός ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη, ἵνα καταργηθῆ τό σῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῆ ἁμαρτίᾳ» (Ρωμ. Στ 3,6).
Τίθεται ὅμως τό ἐρώτημα: Ἄραγε ἡμεῖς οἱ σημερινοί Χριστιανοί, εἴμεθα ὅντως μεταξύ ἐκείνων τούς ὁποίους ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος ἔκαμε νά μήν τρέχουν πρός τήν νέκρωσιν, ἀλλά πρός τήν ζωήν καί τήν ἀθανασίαν; Μέ ἄλλα λόγια, εἴμεθα γνήσια μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ἀξιοποιοῦμε ὑπέρ ἡμῶν αὐτήν τήν μεγάλην δωρεάν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ;
Ἄς εὐχηθοῦμε μέ τόν Ἁγιασμόν τῶν Ὑδάτων τούτων, ἀπό τά ὁποῖα ὑδρεύεται ὁλόκληρος ἡ Ἀττική γῆ καί ξεδιψοῦν ἑκατομμύρια ἄνθρωποι, νά ἔλθη ὁ φωτισμός εἰς τόν νοῦν καί τήν καρδίαν ὅλων, «ἀντλούντων καί ἀρυομένων», Ἀρχόντων τε καί ἀρχομένων, Πολιτικῶν καί Ἐκκλησιαστικῶν Ταγῶν, ὥστε νά ἀντιμετωπισθῆ σωστά ἡ σημερινή ἐπώδυνος δι’ ὅλους κοινωνική καί οἰκονομική κρίσις τήν ὁποίαν διέρχεται τό Ἔθνος μας (ἡ ὁποία κρίσις εἰς τό βάθος εἶναι πνευματική), ὥστε ὅλοι νά στραφῶμεν «εἰς τά ὀπίσω» ὡς ὁ Ἰορδάνης, ἤτοι νά ἀκολουθήσωμεν τήν ὁδόν τῆς ἀληθινῆς προόδου, τῆς πρός τά ἄνω πορείας.
Εὐχόμενος τό ἔτος 2011 νά εἶναι εὐλογημένον καί σωτήριον, ἤτοι ἐμποτισμένον ἀπό τήν Θείαν Χάριν τοῦ ἐν Ἰορδάνῃ βαπτισθέντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, διατελῶ μετ’ εὐχῶν,

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ

ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑΝ

Μέ τήν χάριν τοῦ ἐν Ἰορδάνῃ Βαπτισθέντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἑωρτάσθησαν τά Ἅγια Θεοφάνεια καί εἰς τάς ἐνορίας τῆς Λαρίσης καί τῆς Ξάνθης.
Εἰς Λάρισαν τήν Θείαν Λειτουργίαν καί τήν Ἀκολουθίαν τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ τέλεσε ὁ Παν/τος Ἱερομόναχος π. Παντελεήμων Βίλιτσιτς, ἱερουργήσας εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Γεννήσεως Τιμίου Προδρόμου, συνευχομένων δεκάδων εὐσεβῶν ἀπό ὁλόκληρον τήν περιφέρειαν.
Εἰς τήν ἀκριτικήν Ξάνθην τήν Θείαν Λειτουργίαν καί τήν Ἀκολουθίαν τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ τέλεσε ὁ Παν/τος Ἱερομόναχος π. Ἀμφιλόχιος Ταμπουρᾶς, ἱερουργήσας εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίων Πάντων Μικροῦ Τυμπάνου, συμμετεχόντων εὐσεβῶν πιτςῶν, ἀκόμη καί ἀπό τήν συμπρωτεύουσαν Θεσσαλονίκην.