Ὁ ἔπειτα Ἐπίσκοπος Μεσσηνίας Γρηγόριος ὡς Ἱερομόναχος, σέ χοροστασία τοῦ Ἁγίου Πατρός Ματθαίου Α', τό ἔτος 1949, στήν Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας. Διακρίνεται μεταξύ τῶν Ἐπισκόπων Πατρῶν Ἀνδρέου καί Θεσσαλονίκης Δημητρίου (μόλις διακρινομένου).
Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Ὁ Κύριος νά ἐλεήσει τήν ψυχή του, μεμνημένος τῶν ἀγώνων του.
Παραλλήλως πρός τό κτηριακό ἔργο ὁ μακαριστός Ἐπίσκοπος Λάζαρος ὡς Ἡγούμενος ἐπετέλεσε καί σημαντικό πνευματικό ἔργο. Ἀπό τῆς ἐκλογῆς του σέ Ἡγούμενο (1955) καί προηγουμένως ἀπό τῆς χειροτονίας του σέ Πρεσβύτερο (1948), ἀκόμη καί μετά τήν ἀνάδειξή του σέ Ἐπίσκοπο (1973), μέχρι καί τῆς κοιμήσεώς του (1989), λειτουργοῦσε καθημερινά στή μετάνοιά του ὡς ἁπλός ἐφημέριος, ὥστε οἱ Κληρικοί ἀδελφοί τῆς Μονῆς νά εἶναι ἐλεύθεροι στήν ἐξυπηρέτηση τῶν ἀναγκῶν τῶν διαφόρων ἐνοριῶν ἀνά τήν χώρα. Μέ τό θυσιαστικό του παράδειγμα καί τό γνήσιο μοναχικό του ἦθος, ἤλκυσε στή μοναχική πολιτεία πολλές ψυχές, ἔκειρε δεκάδες μοναχούς (ἐπί τῶν ἡμερῶν του οἱ ἀδελφοί ἦσαν περί τούς 70) καί ὁδήγησε στό φρικτό Θυσιαστήριο πολλούς νέους Κληρικούς.
Ἐπί τῆς ἡγουμενίας του στήν Ἱ. Μ. Μεταμορφώσεως ἔλαβαν χώρα σημαντικά γεγονότα τῆς ἱστορίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπως χειροτονίες Ἐπισκόπων (τό 1956 – 57 καί τό 1973) καί Συνάξεις – Συνέδρια τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου (κατά τήν περίοδο 1979 – 1989, μέ τήν εὐλογία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τήν συνεργασία τοῦ θεολογικοῦ δυναμικοῦ τῆς Ἐκκλησίας).
Κοιμήθηκε εἰρηνικά τήν 5η Σεπτεμβρίου 1989. Ἡ κηδεία του τελέστηκε στή μετάνοιά του, χοροστατοῦντος τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἀνδρέου, συμπαραστατουμένου ὑπό Ἀρχιερέων κ. ἄ. Κληρικῶν. Ἐνταφιάστηκε πίσω ἀπό τό Ἱερό Βῆμα τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς, δίπλα στόν Ἐπίσκοπο Τριμυθοῦντος Σπυρίδωνα, ὁ ὁποῖος ἐπίσης διετέλεσε Ἡγούμενός της.
Ἀπό τήν Ἱερατική Σύναξη τοῦ ἔτους 1981 (Γραφεῖα Ἱερᾶς Συνόδου - Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, Ἱ. Ν. Τιμίου Προδρόμου Ροῦφ Ἀθηνῶν). Καθήμενοι διακρίνονται οἱ Σεβ. Ἀρχιερεῖς Βρεσθένης ΛΑΖΑΡΟΣ, Ἀττικῆς Ματθαῖος, Ἀθηνῶν Ἀνδρέας, Μεσσηνίας Γρηγόριος καί Ἀργολίδος Παχώμιος καί ὄρθιοι, ἐξ ἀριστερῶν πρός τά δεξιά, οἱ Κληρικοί: Ἱερεύς Ἠλίας Ζαμάνης (Θεσσαλονίκη), Ἱερομ. Θεοφύλακτος Χαντῶνας (Κοζάνη), Ἱερεύς Κων. Παπαδόπουλος (Λουτρό Βεροίας), Ἱερεύς Νικόλαος Βαρμάζης (Κερατέα), ἀρχιμ. Ἰωάσαφ Ἀνάγνου (Λαμία), Ἱερεύς Χρύσανθος Τσιανάκας (Ἀγναντερό Καρδίτσης), Ἱερεύς Πανάρετος Βαγιάνας (Τρίκαλα), ἀρχιμ. Ἀβράμιος Μπαλτσάκης (Σπάρτη), ἀρχιμ. Πέτρος Παπαϊωάννου (Κερατέα), ἀρχιμ. Γαλακτίων Γκαμίλης (Νεάπολις Πειραιῶς), Ἱερομ. Ταράσιος Καραγκούνης (Μεθώνη Πιερίας), ἀρχιμ. Εὐλάμπιος Λάζαρης (Μελισσοχώρι Θηβῶν), Ἱερεύς Σαράντης Καστανιᾶς (Λιπάσματα Πειραιῶς), ἀρχιμ. Κήρυκος Κοντογιάννης (Καλλιθέα Ἀθηνῶν) καί ἀρχιμ. Χρυσόστομος Μητρόπουλος (Κιάτο Κορινθίας).
Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τοῦ ἔτους 1980, κατά τήν πρόσληψη τοῦ Ἱερομ. Παύλου Martins (ἀπό τήν Βοστώνη τῶν ΗΠΑ).
Ἐξ ἀριστερῶν πρός τά δεξιά διακρίνονται καθήμενοι οἱ Σεβ. Κοζάνης Τίτος καί Ἀττικῆς Ματθαῖος, ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας καί ὁ Σεβ. Βρεσθένης ΛΑΖΑΡΟΣ, Ὄρθιοι ὁ Γραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀρχιμ. Παῦλος Καραγκούνης, ὁ Ἱερομ. Ἰωάννης Luois (Φλώριδα ΗΠΑ), ὁ Ἱερομ. Παῦλος Martins καί ὁ Διάκονος Νεόφυτος Τσακίρογλου.
Τό ἔτος 1979 συγκλήθηκε στήν Ἱ. Μ. Μεταμορφώσεως Ἱερατικό Συνέδριο, κατά τό ὁποῖο οἱ Κληρικοί πού συμμετεῖχαν παρακολούθησαν σημαντικές εἰσηγήσεις ἐκκλησιολογικοῦ - ὁμολογιακοῦ καί ποιμαντικοῦ ἐνδιαφέροντος. Στό πρόγραμμα τοῦ Συνεδρίου περιλαμβάνονταν καί Συνοδικό Συλλείτουργο στό Καθολικό τῆς Μονῆς, προεξάρχοντος τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου.
Στή φωτογραφία πού δημοσιεύεται διακρίνονται ἀπό τά ἀριστερά οἱ Σεβ. Ἀρχιερεῖς Σερβίων καί Κοζάνης Τίτος, Κρήτης Εὐμένιος, Ἀττικῆς Ματθαῖος καί Βρεσθένης ΛΑΖΑΡΟΣ, ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας καί οἱ Σεβ. Ἀρχιερεῖς Πειραιῶς Νικόλαος, Φθιώτιδος Θεοδόσιος καί Ἀργολίδος Παχώμιος.
Τό 1973, κατά τήν τότε ἀνασυγκρότηση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ ἀρχιμ. Ἡγούμενος ΛΑΖΑΡΟΣ ἀναδείχθηκε Ἐπίσκοπος Βρεσθένης. Χειροτονήθηκε στή μετάνοιά του ἀπό τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἀνδρέα κ. ἄ. Ἀρχιερεῖς καί ἄσκησε τά Ἐπισκοπικά του καθήκοντα μέ ἕδρα τόν ἱστορικό ναό Ἁγίας Τριάδος Σπάρτης.
Ἡ φωτογραφία ἀπό τήν χειροτονία του, στό Παρεκκλήσιο τῶν Ὁσίων 99 Πατέρων Κρήτης. Ἐξ ἀριστερῶν πρός τά δεξιά διακρίνονται ὁ ἀρχιμ. Εὐθύμιος Ἐπιφανίου, ὁ νεοχειροτονηθείς Ἐπίσκοπος ΛΑΖΑΡΟΣ ἐπί τοῦ θρόνου καί καθήμενοι ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας καί Σεβ. Ἐπίσκοπος Ἀττικῆς Ματθαῖος.
Ἡ Ἱ. Μ. Μεταμορφώσεως στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ '70, πρίν τήν ὁλοκλήρωση τῆς ἀνεγέρσεώς της (δέν ἔχει κτιστεῖ τό Καθολικό, ἡ μισή δυτική καί ἡ νότια πτέρυγα καί τά Παρεκκλήσια Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης καί Τριῶν Ἱεραρχῶν ἐπί τῆς ΝΔ καί ΝΑ γωνίας τοῦ συγκροτήματος ἀντίστοιχα).
Ἀπό τήν ἀνέγερση τῆς βορείας πλευρᾶς τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως, ὕψους τεσσάρων ὀρόφων, συμπεριλαμβανομένου τοῦ ἰσογείου (δεκαετία τοῦ '70). Ὅταν ἡ πτέρυγα ὁλοκληρώθηκε, περιλάμβανε ἐκτός τῶν ἄλλων καί 5 παρεκκλήσια: Στή ΒΑ γωνία τοῦ ἰσογείου τό Παρεκκλήσιο τῶν Ὁσίων 99 Πατέρων Κρήτης, στή ΒΑ γωνία τοῦ δευτέρου ὀρόφου τό Παρεκκλήσιο τοῦ ἁγ. Νικολάου, στή ΒΑ γωνία τοῦ τρίτου ὀρόφου τό Παρεκκλήσιο τῆς Ἁγίας Σκέπης (δωρεά τοῦ Ἡγουμένου ΛΑΖΑΡΟΥ) καί ἐπί τῆς ὀροφῆς τοῦ τετάρτου ὀρόφου τό χαριέστατο Βυζαντινοῦ ρυθμοῦ καί πλήρως ἁγιογραφημένο Παρεκκλήσιο τῆς Ἁγίας Τριάδος (δωρεά τοῦ ἀδελφοῦ τῆς Μονῆς ἀρχιμ. Τίτου Βλάχου - Ἐπισκόπου Σερβίων καί Κοζάνης).
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
Ἀπό τήν πανήγυρι τῆς Ἱ. Μ. Μεταμορφώσεως, κατά τό ἔτος 1958. Ἐν μέσῳ 55 μοναχῶν καί ἱερομονάχων καί εὐσεβῶν λαϊκῶν, διακρίνονται οἱ Σεβ. Ἀρχιερεῖς πού συμμετεῖχαν Σαλαμίνος Θεόκλητος, Ἀττικῆς Μελέτιος, Θηβῶν Ἰωάννης, Τρίκκης Βησσαρίων, Πατρῶν Ἀνδρέας, Θεσσαλονίκης Δημήτριος, Βρεσθένης Ματθαῖος Β΄, Πειραιῶς Ἄνθιμος καί ὁ ἀρχιμ. Ἡγούμενος ΛΑΖΑΡΟΣ.
Ὡς Ἡγούμενος ὁ ἀρχιμανδρίτης καί ἔπειτα Ἐπίσκοπος Λάζαρος, βοηθούμενος ἀπό τούς Κληρικούς ἀδελφούς καί μέ τήν προσωπική ἐργασία τοῦ ἰδίου καί ὅλων τῶν πατέρων, ἔφερε σέ πέρας τήν ὁλοκλήρωση τῶν κτηριακῶν ἐγκαταστάσεων τῆς μονῆς, σχήματος μεγάλου τετραγώνου, διαστάσεων 70 Χ 70 μέτρων, μέ ἐσωτερική αὐλή. Ὁλοκληρώθηκαν τέσσερεις πτέρυγες κελλίων καί ἐγκαταστάσεων ( ἡ μία τεσσάρων ὀρόφων, λόγῳ τῆς διαμορφώσεως τοῦ ἐδάφους, καί οἱ ἄλλες τρεῖς καί δύο ὀρόφων). Διαμορφώθηκε καί ἁγιογραφήθηκε ἡ Τράπεζα, δυναμικότητος 100 ἀτόμων.
Διαμορφώθηκαν ἐσωτερικῶς τέσσερα κατανυκτικά Παρεκκλήσια: Τῶν Ὁσίων 99 Πατέρων Κρήτης (γιά τίς ἀκολουθίες τῆς ἀδελφότητος κατά τήν χειμερινή περίοδο), τοῦ ἁγ. Νικολάου (γιά τίς ἀκολουθίες κατά τήν θερινή περίοδο), τῆς Ἁγίας Σκέπης (δωρεά τοῦ ἰδίου πρός τήν μετάνοιά του) καί τοῦ ἁγ. Νεκταρίου ἐπ. Πενταπόλεως (δωρεά τοῦ ἀρχιμ. Παύλου Καραγκούνη).
Στίς τέσσερεις ἐξωτερικές γωνίες τοῦ κτηριακοῦ συγκροτήματος ὑψώθηκαν τέσσερα καλλιτεχνικώτατα Παρεκκλήσια Βυζαντινοῦ ρυθμοῦ, πλήρως ἁγιογραφημένα: Τοῦ Εὐγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου (δωρεά τοῦ ἀρχιμ. Νικολάου Μεσιακάρη, ἔπειτα Ἐπισκόπου Πειραιῶς), τῆς Ἁγίας Τριάδος (δωρεά τοῦ ἀρχιμ. Τίτου Βλάχου, ἔπειτα Ἐπισκόπου Κοζάνης), τῆς Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης καί τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν.
Θεμελιώθηκε, ἀνηγέρθη καί ἐγκαινιάστηκε τό λαμπρό Καθολικό πρός τιμήν τῆς Θείας Μεταμορφώσεως, στό κέντρο τοῦ μοναστηριακοῦ συγκροτήματος. Πρόκειται γιά ναό μεγάλο διαστάσεων, Βυζαντινοῦ ρυθμοῦ, πλήρως ἁγιογραφημένο.
Ἡ δημοσιευόμενη φωτογραφία εἶναι ἀπό τήν χειροτονία τοῦ ἀδελφοῦ τῆς Μονῆς ἀρχιμ. Γρηγορίου Ρούση σέ Ἐπίσκοπο Μεσσηνίας, στό Παρεκκλήσιο τῶν Ὁσίων 99 Πατέρων Κρήτης. Ἐξ ἀριστερῶν διακρίνονται καθήμενοι οἱ Σεβ. Ἀρχιερεῖς Σαλαμίνος Θεόκλητος, Τρίκκης Βησσαρίων, Πατρῶν Ἀνδρέας, Μεσσηνίας Γρηγόριος, Θεσσαλονίκης Δημήτριος καί Βρεσθένης Ματθαῖος Α' καί ὁ ἀρχιμ. Ἡγούμενος ΛΑΖΑΡΟΣ, πλαισιούμενοι ἀπό 30 μοναχούς καί Ἱερομονάχους.
Κατά κόσμον Γεώργιος Ἀθανασίου, γεννήθηκε τό 1917 στή Δρακότρυπα Καρδίτσης, ὅπου καί διδάχθηκε τά ἐγκύκλια γράμματα. Τό 1945 ἐντάχθηκε στήν Ἱ. Μ. Μεταμ. Σωτῆρος Κουβαρᾶ, ὑπό τόν Ἐπίσκοπο Βρεσθένης Ματθαῖο Α’, ἀπό τόν ὁποῖο χειροτονήθηκε Διάκονος τό 1947 καί Πρεσβύτερος τό 1948. Ὡς Ἱερομόναχος ἐξυπηρέτησε πνευματικῶς καί λειτουργικῶς πολλές ἐνορίες, κυρίως τῆς ἰδιαιτέρας του πατρίδας Θεσσαλίας.
Τό 1955 ἀναδείχθηκε Ἡγούμενος τῆς ἱστορικῆς μονῆς, τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ Πανεπιστημίου καί φυτωρίου Κληρικῶν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, χειροθετηθείς ὑπό τοῦ πνευματικοῦ προϊσταμένου της Ἐπισκόπου Πατρῶν Ἀνδρέου (ἔπειτα Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν).
Ὡς Ἐπίσκοπος ὁ Σεβ. Εὐμένιος, παρά τήν κακή του ὑγεία καί τήν ἡλικίαν του, ἐργάσθηκε μέ αὐταπάρνηση, ἀξιοποιῶντας τήν σχετική ἐλευθερία τήν ὁποία ἀπελάμβαναν οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι τῆς Κρήτης, μετά τόν θάνατο τοῦ διώκτου τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας νεοημ. Ἀρχιεπισκόπου Εὐγενίου Ψαλιδάκη. Μέ πολλές θυσίες ἀνήγειρε τόν Ἱ. Ν. Ἁγίας Τριάδος Ἡρακλείου, τόν ὁποῖο ἐγκαινίασε τό 1980, συμπαραστατούμενος ἀπό τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀνδρέα καί τόν Σεβ. Κοζάνης Τίτο (ἀπ' ὅπου καί οἱ δημοσιευόμενες φωτογραφίες). Ὁ ναός αὐτός ἦταν ὁ πρῶτος Ὀρθόδοξος ναός πού ἐγκαινιάσθηκε στήν Κρήτη μετά τό Νεοημερολογιτικό Σχίσμα τοῦ 1924. Ἀκόμη, ἐκείνη ἡ λαμπρή τελετή τῶν ἐγκαινίων, μέ τήν συμμετοχή τριῶν Ἀρχιερέων καί πεντάδος κληρικῶν, ἦταν ἡ πρώτη μεγάλη δημόσια ἐκκλησιαστική ἐκδήλωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Κρήτης, κατά τήν περίοδο τῶν 56 – τότε - ἐτῶν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ.
Εὐτύχησε ἀκόμη νά ἴδει κληρικό τό πνευματικό του τέκνο Κων. Σελληνιωτάκη (Ἱερομόναχο Καλλίνικο, ὁ ὁποῖος τόν στήριξε στό γῆρας καί τήν ἀσθένειά του) καί τήν ἀνέγερση καί λειτουργία καί ἄλλων ναῶν (Τριῶν Ἱεραρχῶν - ἁγ. Νεκταρίου Μεγάλης Βρύσης, Ἁγίων Πάντων Ἄνω Ζαροῦ, ἁγ. Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου Κάτω Ζαροῦ, κ.ἄ.).
Κοιμήθηκε τήν 2α Δεκεμβρίου 1981, μετά ἀπό πολύμηνη ἀσθένεια – τήν ὁποία ὑπέμεινε μέ μεγάλη ὑπομονή καί καρτερία – καί κηδεύθηκε στή γενέτειρά του Ἁγία Βαρβάρα Ἡρακλείου, προεξάρχοντος τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, συμπαραστατουμένου ἀπό τούς Σεβ. Ἀρχιερεῖς Ἀττικῆς Ματθαῖο καί Πειραιῶς Νικολάο καί πεντάδος κληρικῶν. Ἐπικηδείους λόγους ἐκφώνησαν ὁ Μακαριώτατος καί ὁ Σεβ. Πειραιῶς.
Αίωνία ἡ μνήμη αὐτοῦ.
Τό ἔτος 1980 συγκλήθηκε στόν Ἱ. Ν. Ζωοδ. Πηγῆς Νεαπόλεως Πειραιῶς, τό Α' Συνέδριο Κατηχητῶν καί Νέων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στό ὁποῖο παρευρέθηκε καί ὁ μακαριστός Ἐπίσκοπος Εὐμένιος. Στή φωτογραφία διακρίνονται ἐξ ἀριστερῶν πρός τά δεξιά ὁ Γραμματεύς τοῦ Συνεδρίου Ἀντ. Μάρκου, ὁ Σεβ. Πειραιῶς Νικόλαος, ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, πίσω ἀπό τόν Μακαριώτατο ὁ φιλοξενῶν ἀρχιμ. Γαλακτίων Γκαμίλης, καί οἱ Σεβ. Κιτίου Ἐπιφάνιος καί Κρήτης ΕΥΜΕΝΙΟΣ.
Ἀπό τήν πανήγυρι τοῦ Ἱ. Ν. Εύαγγ. Ματθαίου Μάνδρας Ἀττικῆς καί τά ὀνομαστήρια τοῦ Ἐπισκόπου Ἀττικῆς Ματθαίου, τό ἔτος τῶν χειροτονιῶν 1973.
Ἐξ ἀριστερῶν διακρίνονται ὁ ἑορτάζων Ἐπίσκοπος Ἀττικῆς Ματθαῖος, ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας (ἐπί τοῦ θρόνου) καί οἱ Σεβ. Ἐπίσκοποι Κορινθίας Κάλλιστος, Πειραιῶς Νικόλαος, Ἀργολίδος Παχώμιος καί Κρήτης ΕΥΜΕΝΙΟΣ.
Ἀμέσως μετά τόν Ἐπίσκοπο Εὐμένιο χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Σερβίων καί Κοζάνης ὁ ἀρχιμ. Τίτος Βλάχος.
Ἡ δημοσιευόμενη φωτογραφία εἶναι μετά τήν χειροτονία τοῦ Ἐπισκόπου Τίτου, στό Δεσποτικό τῆς Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας. Ἐξ ἀριστερῶν διακρίνονται ὁ Σεβ. Ἐπίσκοπος Βρεσθένης Λάζαρος, ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας καί οἱ Σεβ. Ἐπίσκοποι Κοζάνης Τίτος, Ἀττικῆς Ματθαῖος καί Κρήτης ΕΥΜΕΝΙΟΣ.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἶχε γίνει κατ’ ἐπανάληψιν δέκτης τῆς ἐπιθυμίας – ψήφου τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος τῆς Κρήτης, γιά τήν ἀνάδειξι τοῦ Ἱερομονάχου Εὐμενίου σέ Ἐπίσκοπο. Ἡ πάγκοινη αὐτή ἐπιθυμία ὑλοποιήθηκε τό ἔτος 1973, κατά τήν ἀνασυγκρότηση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ἡ χειροτονία του σέ Ἐπίσκοπο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κρήτης ἔγινε τήν 4ην Φεβρουαρίου 1973, στή μονή τῆς μετανοίας του καί στό Παρεκκλήσιο τῶν Ὁσίων 99 Πατέρων Κρήτης, ἀπό τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ἀνδρέα.
Στή φωογραφία, ἀπό τήν ἀπόλυση τῆς Θείας Λειτουργίας τῆς χειροτονίας του σέ Ἐπίσκοπο, διακρίνονται ἀπό τά ἀριστερά: Οἱ νεοχειροτονηθέντες Σεβ. Ἐπίσκοποι Φθιώτιδος Θεοδόσιος καί Βρεσθένης Λαζαρος, ὁ ἀρχιμ. Εὐθύμιος Ἐπιφανίου, ὁ νεοχειροτονηθείς Ἐπίσκοπος ΕΥΜΕΝΙΟΣ καί ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας.
Ὁ Ἐπίσκοπος Εὐμένιος ὡς Ἀρχιμανδρίτης, στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ’60 ὑποχρεώθηκε ἀπό τούς διωγμούς νά ἔρθει στήν ὑπειρωτική Ἑλλάδα. Ἀπό τότε καί μέχρι τῆς ἐκλογῆς του σέ Ἐπίσκοπο (1973), ὑπηρέτησε σάν ἐφημέριος τοῦ Ἱ.Ν. ἁγ. Κων/νου καί Ἑλένης Καπαρελίου Θηβῶν.
Ὁ ἔπειτα Ἐπίσκοπος Εὐμένιος ἔχαιρε μεγάλης ἐκτιμήσεως στό σῶμα τῆς Ἱεραρχίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Αὐτό ἀποδεικνύει καί ἡ δημοσιευόμενη φωτογραφία ἀπό τά Ἅγια Θεοφάνεια τοῦ ἔτους 1969, (πομπή ἀπό τόν Ἱ. Ν. Κοιμ. Θεοτόκου Καλλιθέας πρός τό Φαληρικό Δέλτα), κατά τήν ὁποία βρίσκεται ἀμέσως πρό τῶν Σεβ. Ἀρχιερέων, μαζί μέ ἄλλους Κληρικούς ὑποψηφίους πρός ἀρχιερατεία. Ἐξ ἀριστερῶν πρός τά δεξιά διακρίνονται ὁ ἀρχιμ. Νικόδημος Μακρῆς (Πνευματικός Προϊστάμενος τῆς Ἱ. Μ. ἁγ. Μαρίνης Σοφικοῦ Κορινθίας), ὁ ἀρχιμ. Εὐμένιος Σηφάκης (ἔπειτα Ἐπίσκοπος Κρήτης), ὁ ἀρχιμ. Παχώμιος Ἀργυρόπουλος (ἔπειτα Ἐπίσκοπος Ἀργολίδος), ὁ ἁρχιμ. Γερμανός Ἀθανασίου καί οἱ Σεβ. Ἀρχιερεῖς Μεσσηνίας Γρηγόριος, Πατρῶν Ἀνδρέας καί Κορινθίας Κάλλιστος.
Γιά τόν ζῆλο του ὑπέρ τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας καί τήν προθυμία του στήν ἐξυπηρέτηση τῶν διωκομένων πιστῶν διώχθηκε μέ πολλή μανία ἀπό τούς καινοτόμους Ἀρχιερεῖς καί ἰδίως τόν Μητροπολίτη Κρήτης Εὐγένιο Ψαλιδάκη, ἀπό τό 1949 πού διορίσθηκε ἐφημέριος στήν Κρήτη, μέχρι καί τήν δεκαετία τοῦ ’60, ὁπότε ἀναγκάστηκε νά αὐτοεξοριστεῖ στήν ἡπειρωτική Ἑλλάδα. Μεταξύ ἄλλων:
Στή γενέτειρά του Ἁγία Βαρβάρα ἔκτισε μέ πολλούς κόπους τόν Ἱ. Ν. τῶν Ἁγίων Πάντων, τόν ὁποῖο ὅμως κατέλαβε μέ τήν βία ὁ Μητροπ. Εὐγένιος καί τόν ἐγκαινίασε μέ τήν προστασία τῶν… πολυβόλων τῆς Χωροφυλακῆς!
Σύρθηκε στά Δικαστήρια 11 φορές, μέ τήν κατηγορία τῆς «ἀντιποιήσεως ἀρχῆς»!
Φυλακίσθηκε καί ἔμεινε 8 χρόνια περιορισμένος σωματικά στήν κατοικία του!
Τήν Μεγάλη Παρασκευή τοῦ 1956, τόν συνέλαβαν στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Ρεθύμνου, μέ ἐντολή τοῦ καινοτόμου Ἐπισκόπου Ἀθανασίου, μαζί μέ τό «τεκμήριο» τοῦ «ἐγκλήματός» του, τόν Ἐπιτάφιο!!! Τελικά, τόν μέν π. Εὐμένιο ἔκλεισαν στό κρατητήριο, τόν δέ Ἐπιτάφιο φύλαξαν στό Ἀστυνομικό Τμῆμα καί τελικά τόν κατέστρεψαν!!! (ὅπως καταθέτει μεταξύ ἄλλων μαρτύρων καί ἡ κ. Εὐαγγελία Τσανιδάκη ἀπό τόν Κάτω Πόρο Ρεθύμνης).
Ὁ π. Εὐμένιος ἱερουργοῦσε κυρίως στό προσκύνημα τῆς Παναγίας τῆς Ἁλμυρῆς, ἀρκετές φορές ὅμως καί σέ διάφορα ἐξωκκλήσια, γιά τήν καλύτερη ἐξυπηρέτηση τῶν Ὀρθοδόξων. Κάποτε στήν περιοχή τοῦ Ρεθύμνου, μέ τόν Ἱ. Ναό τῶν ἁγ. Ἀναργύρων σφραγισμένο, ἡγήθηκε μιᾶς κοπιαστικῆς πορείας 300 περίπου πιστῶν (μεταξύ αὐτῶν γερόντων, γυναικῶν καί παιδιῶν), πρός τήν κορυφή τοῦ Ψηλορείτη (ὑψόμετρο 2. 456 μ.), ὅπου ἀρχαῖο ἐκκλησίδιο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, γιά νά λειτουργήσει ἐκεῖ. Ἐνῶ ὁ Ὄρθρος εἶχε ἀρχίσει, κατέφθασαν κληρικοί ἀπό τήν Μονή Ἀρκαδίου καί τοῦ ζήτησαν νά γύγει, διότι «τέτοιες ἐντολές εἶχαν ἀπό τόν Δεσπότη» (τόν Ρεθύμνης Ν.Ε. Ἀθανάσιο). Ὁ π. Εὐμένιος μέ δάκρυα τούς ζήτησε νά τόν ἀφήσουν νά λειτουργήσει γιά νά κοινωνήσουν οἱ Χριστιανοί καί μετά νά τούς ἀκολουθήσει στό Ρέθυμνο γιά νά συλληφθεῖ, ἀλλά ἐκεῖνοι ἐπέμεναν νά φύγει. Ταλαιπωρημένος ὁ ἡρωϊκός Ἱερομόναχος ξεκίνησε μέ τούς πιστούς γιά τήν Ἁλμυρή, ὅμως στό χωριό Κουροῦτες ἔπεσε ἀπό τήν κούραση καί κάποιοι χωρικοί φιλοτιμήθηκαν καί ἐξοικονόμησαν ἕνα ζῶο. Οἱ πιστοί, τελικά, κοινώνησαν στό προσκύνημα τῆς Ἁλμυρῆς, νηστικοί καί ταλαιπωρημένοι μετά ἀπό πορεία ἑνός ἡμερονυκτίου!
Ὅταν ἦταν δυνατόν νά τελεσθεῖ κάπου Θεία Λειτουργία, οἱ πιστοί ἀξιοποιοῦσαν τήν εὐκαιρία γιά νά τελέσουν Μυστήρια Γάμου καί Βαπτίσεως. Κάποτε στήν Ἁλμυρή, κατά τήν διάρκεια μιᾶς ὁλονυκτίας ἔγιναν οἱ βαπτίσεις 26 παιδιῶν! Ἄλλοτε, στήν περιοχή τῶν Ἁγίων Δέκα, σέ πρωϊνή Λειτουργία, οἱ ἄρτοι «διαβάστηκαν ἔξω ἀπό τήν ἐκκλησία, διότι οἱ Χριστιανοί εἶχαν φέρει… 1. 500 ἀρτοκλασίες»!
Ἀκόμη καί μετά τό τέλος τῶν διωγμῶν, ὁ μακαριστός Ἱεράρχης λειτουργοῦσε κρυφά, «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων», σέ ἀπομακρυσμένα ἐξωκκλήσια. Λ.χ. στήν περιοχή τῶν Χανίων χρησιμοποιοῦσε τό ἰδιωτικό Παρεκκλήσιο τοῦ ἁγ. Γεωργίου στά Περιβόλια.
Δευτέρα 26 Απριλίου 2010
Τό ἔτος 1964 εἶναι ἱστορικό γιά τήν Γνησία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, διότι κατ' αὐτό ἡ ὑπό τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟ Ἱερά Σύνοδος ἀφόρισε τόν Χιλιασμό. Στήν φωτογραφία, ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος ὁμιλῶν κατά τήν Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, στόν Ἱ. Ν. Κοιμ. Θεοτόκου Καλλιθέας. Ἐξ ἀριστερῶν πρός τά δεξιά διακρίνονται ὁ Ἱερομόναχος Κάλλιστος Κατσούλης, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Μηνᾶς Βρεττός (Καθηγούμενος τῶν Ἱερῶν Μονῶν ἁγ. Ἄννης καί ἁγ. Μαγδαληνῆς Λαμίας), ὁ Ἐπίσκοπος Κορινθίας Κάλλιστος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ, ὁ Ἐπίσκοπος Πατρῶν Ἀνδρέας, ὁ Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος καί ὁ Ἀρχιμανδρίτης Χριστόφορος Χρονόπουλος (Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Εὐαγγελιστρίας - Σκήτης Παναγουλάκη Καλαμῶν).
Τό ἔτος 1963 κοιμήθηκε εἰρηνικά ὁ πολιός Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος Σπυρίδων, πρώτη ἐπισκοπική χειροτονία τοῦ Ἁγίου Πατρός Ματθαίου Α'. Ἡ κηδεία τοῦ μεταστάντος ἐψάλη στήν Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας, ἐνταφιάσθηκε δέ στήν Ἱ. Μ. Μεταμ. Σωτῆρος Κουβαρᾶ, ὅπου ἡγουμένευσε ἐπί τριετία. Στήν φωτογραφία ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ ἀσπαζόμενος τόν νεκρό.
Ἅγια Θεοφάνεια τοῦ ἔτους 1963. Ἐπί τῆς ἐξέδρας στό Φαληρικό Δέλτα. Ἀπό τά ἀριστερά διακρίνονται ὁ Ἐπίσκοπος Κορινθίας Κάλλιστος, ὁ Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος, τρεῖς Βουλευτές, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ, ὁ Ἐπίσκοπος Θηβῶν Ἰωάννης καί ὁ Διάκονος Ταράσιος Καραγκούνης (ἔπειτα Ἐπίσκοπος Βεροίας).
Μία ἱστορική φωτογραφία στόν περίβολο τῆς Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας, τό ἔτος 1961. Ἀπό τά ἀριστερά διακρίνονται ὁ Διάκονος Γαλακτίων Γκαμίλης (ἔπειτα Ἐπίσκοπος Περιστερίου), ὁ Ἐπίσκοπος Πατρῶν Ἀνδρέας (ἔπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν), ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ καί οἱ Ἐπίσκοποι Θεσσαλονίκης Δημήτριος καί Βρεσθένης Ματθαῖος Β'.
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
Πανήγυρις Ζωοδ. Πηγῆς τοῦ ἔτους 1961 (Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας), προεξάρχοντος τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου ἈΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ. Ἐξ ἀριστερῶν πρός τά δεξιά διακρίνονται: Οἱ Διάκονοι Γαλακτίων Γκαμίλης καί Ταράσιος Καραγκούνης, ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ, οἱ Σεβ. Ἀρχιερεῖς Πατρῶν Ἀνδρέας, Τρίκκης Βησσαρίων καί Βρεσθένης Ματθαῖος Β', οἱ Ἱερομόναχοι Κάλλιστος Κατσούλης, Λουκᾶς Καραΐσκος, Πέτρος Παπαϊωάννου, Ματθαῖος Μακρῆς καί Θωμᾶς Γκαραγκούνης καί ὁ Ἱερεύς Εὐάγγελος Μανώλης.
Ἡ ἀνάρρησή του στόν Ἀποστολικό Θρόνο τῶν Ἀθηνῶν θορύβησε τήν Νεοημ. Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἀμέσως κίνησε διωγμό ἐναντίον του. Ἀρχικά ἐπιδιώχθηκε νά ἐπιστρέψει στήν Νεοημ. Ἐκκλησία, ἀλλά ὁ μακαριστός ἔμεινε σταθερός στήν ὁμολογία του.
Τό 1957 ἐξελέγη ὑπό τῆς ὑπό τήν προεδρεία τοῦ Σεβ. Μητροπ. Θεσσαλονίκης Δημητρίου Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἐπίσκοπος Τήνου. Ἡ χειροτονία του τελέσθηκε στό Παρεκκλήσιο τοῦ ἁγ. Μεγαλομ. Μηνᾶ (τῆς Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας), τήν 8η Νοεμβρίου 1957.
Στή φωτογραφία ὁ ἐψηφισμένος Ἐπίσκοπος Ἀγαθάγγελος, ἐνῶ προσφωνεῖται ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Σαμαμίνος Θεόκλητο, κατά τήν χειροτονία του. Διακρίνονται ἀριστερά, καθήμενος ὁ Ἐπίσκοπος Πατρῶν Ἀνδρέας, ἐπί τοῦ θρόνου ὁ Ἐπίσκοπος Σαλαμίνος Θεόκλητος καί δεξιά (ἀπό ἀριστερά πρός τά δεξιά) ὁ Πρωτοσύγκελλος Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος, ὁ Ἱερομ. Θωμᾶς Γκαραγκούνης καί ὁ χειροτονούμενος μεταξύ τῶν Διακόνων Γαλακτίωνος Γκαμίλη καί Ταρασίου Καραγκούνη.
Σάββατο 24 Απριλίου 2010
Πανήγυρις Ἱ. Ν. Ζωοδ. Πηγῆς Νεαπόλεως Πειραιῶς, τοῦ ἔτους 1967. Διακρίνονται ἐξ ἀριστερῶν πρός τά δεξιά ὁ Διάκονος Χρυσόστομος Μητρόπουλος (ἔπειτα Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης), ὁ ἀρχιμ. Χρυσόστομος Φωτάκης, ὁ Ἐπίσκοπος Κάλλιστος, ὁ Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος, ὁ Ἱερομ. Γαλακτίων Γκαμίλης (ἔπειτα Ἐπίσκοπος Περιστερίου) καί ὁ Διάκονος Προκόπιος Προκοπίου, ἐν μέσῳ τοῦ πανηγυρίζοντος λαοῦ.